Kalan olmak ya da giden olmak ikisi de zor ama zaman her şeyin ilacı, hayattta her şey insan için bu yüzden her şeye alışıyor insan. İnsan için en zoru ne kalan ne gidenken yalnız olmak. Kalan değilseniz ve giden yani aslında yanınızda varsa sevdikleriniz yalnız olma ihtimali hala sıfırlanmış değildir. Bedenen değil zihin olarak yalnız kalmamaktır esas olan. Eğer yanınızda sevdikleriniz varsa ama siz yine de yalnız hissediyorsanız işte o zaman hiç istemezsiniz yalnızlıkla oynamayı, vakit geçirmeyi. Tek derdiniz yalnız kalmamaktır aslında paylaşmak bir şeyleri... Hayatı, günü, saati, dakikayı paylaşmak. Malesef biriyle beraber olmak bunları yapabilmek anlamına gelmez bazen. Yalnızlığı değil onu isterseniz sadece. Daha önceki hikayelerde olduğu gibi en yakın arkadaşınız olamaz yalnızlık olmamalıdır da zaten. Doğru değildir bu koşullar altında yalnız olabilmek. Bir yerlerde bir hata olması gerekir diye düşünseniz de bir sebep bulamayabilirsiniz. İlle de hata olması gerekmez. Herkes herkesle %100 salt mutluluğu bulacak ya da paylaşacak diye bir kural yoktur ki...
Kimsede değildir hata. Hata birbiriniz için doğru insan olmamanızdır. Ve belki de en fenası "doğru" insan olduğunu düşünüp aslında en yakın arkadaş olarak yalnızlığı seçmemek için delicesine ve umutsuzca çabalamanız ve vakit kaybetmenizdir. Korkarsınız yalnız kalmaktan, hayata ve diğerlerine açıklama yapmaktan. Oysa kötü değildir yalnızlıkla arkadaş olmak hatta bu durumda en iyisidir muhtemelen zira yalnızlık sizindir, tamamen size aittir ve siz istemediğinizde hiç üzmeden ve üzülmeden de gidecektir. Bir gün....
0 yorum:
Yorum Gönder